Hallo, eindelijk is het dan zover. Mijn eerste tuinverhaal is in de maak. En wat is er mooier dan te starten met foto’s in de sneeuw. Alles onder een witte laag bedekt, waardoor nog maar een tipje van de sluier wordt opgelicht. Vandaag zag ik dit tafereel buiten.

Toegegeven, veel wordt bepaald door het mooie uitzicht vanuit mijn tuin naar de achterliggende wei met het schuurtje en de prachtig hoge bomen in de verte. Maar op deze dagen met al dat wit, die blauwe lucht en het roze licht is dat uitzicht extra mooi. Nog zo’n foto van enkele winters geleden is deze:

Maar goed, terug naar vandaag, met de glinsterende sneeuw en het zonnetje op de zaaddozen van Rudbeckia nitida ‘Juligold’.

Ik laat in het najaar eigenlijk altijd alles gewoon staan zoals het is. De tuin opruimen of “winterklaar” maken is er voor mij niet bij. Hooguit wordt hier en daar wat extra bescherming in de  vorm van bladeren en takken bij gevoelige planten gelegd, als ze vanzelf al niet onder afvallend blad zijn bedolven. Het resultaat is dat je tuin in de winter er fantastisch uitziet. Ik ben niet zo verzot op de doorsnee wintergroene structuur planten zoals Buxus, Taxus en Rhododendron. Daarom heb ik veel siergrassen in de tuin. Voor een mooi winterbeeld is het eigenlijk belangrijker om planten te hebben die wintervol zijn (hun volume behouden) dan planten die wintergroen zijn.

Zelfs iets met een hele ijle structuur, krijgt in de winter opeens een prachtig effect, zoals deze uitgebloeide stengel van de pluimpapaver (Macleaya cordata). De grote blauwgrijze bladeren die in het groeiseizoen juist de meest opvallende verschijning zijn van de plant zijn al lang verlept en hangen op de grond, maar de stengels staan nog steeds overeind. En dan met die waterdruppels eraan,… zo mag de winter voor mij nog wel even duren.