Het tuinseizoen is officieel geopend, de minikastjes zijn weer bovengehaald, de eerste zaden zitten alweer in de grond en … de spitvork heeft het wederom begeven. De radiostilte op Zomerstraat betekende ditmaal “werken in de tuin”. Het was zomaar een kleine week lang mooi weer en daar heb ik gebruik van gemaakt. Vier dagen aan een stuk met de handen in de aarde: die poezelige winterhandjes veranderen snel in ruwe werkershanden. Het begon met de composthoop leeg te halen. Die was namelijk boordevol dus voordat er nieuw materiaal bij kon, moest er eerst plek worden gemaakt. Het onderste verteerde materiaal eruit en de rest goed mixen en met kalk bestrooien, dat werkt als compostversneller. Het grootste deel van de verteerde compost heeft een plek gekregen in de voortuin, ter plaatse van de nieuw te planten boom (later meer daarover). De rest ligt even opzij en wordt in de border uitgestrooid, zodra het oude plantenmateriaal afgeknipt en weggehaald is. Het blijft een soort doorschuifsysteem: oud materiaal eruit en op de composthoop > verse compost erweer in.
Meestal begin ik met de tuinschoonmaak, bij de border achterin, met als gevolg dat dáár ieder jaar het grootste deel van de compost belandt. Dit jaar heb ik het eens omgedraaid. Ik ben nu aan het middenstuk begonnen. Dat was ook het stuk waar ik vorig jaar nauwelijks aan toegekomen ben quasi onkruid verwijderen. En dat liet zich goed merken…, met als gevolg dat ik nu de trotse eigenaar ben van zo’n stevige glimmende spitvork in RVS. Op sommige stukken was het een ware ravage, enorme plakkaten kweekgras, met daardoorheen pollen Marjolein en de worteluitlopers van Munt. Korte metten heb ik ermee gemaakt, geen barmhartigheid maar de hele boel eruit. Ergens is dat ook wel nodig, zeker met het kweekgras, want ieder worteltje dat blijft zitten wordt al snel weer een hele pol. Met munt is dat niet zo erg (dat eten we gewoon lekker op of stoppen we in de thee), maar met kweekgras…als de wortels zich door de andere planten heen gaan vlechten is er geen ontkomen meer aan en moet de hele boel eruit. Dus werd, stukje bij beetje, pol voor pol gelift, alle bieslook eruit gefilterd (want die wil ik wel nog hebben) en opzij gezet om later weer uit te planten.
Na vier dagen werk is zo’n beetje een kwart van het middenstuk opgeschoond. Nog een heel stuk te gaan dus, maar inmiddels ziet het er buiten helemaal anders uit. Vanochtend trof ik dit berglandschap aan. Het wordt dus nog even een weekje of wat wachten voor we weer verder kunnen doen. Kan ik mooi die ruwe handen even laten bekomen.
