Terwijl buiten de harde wind maar door blijft razen, is het tijd om het eens te hebben over wat er vorige zomer zoal in de tuin is gebeurd. We hebben namelijk niet stil gezeten. Ons kiezelveldje achteraan is op de schop gegaan. Ooit was dit gedeelte achteraan in de tuin bedacht als een vlak halfverharding: een veld met kiezel met daarin een aantal amorfe eilanden van planten bestaande uit lage bodembedekkers, zoals kruiptijm, vetmuur en vedermos en hier en daar wat hogere accentplanten. Lampenpoetsersgras, Angel’s fishing rod en ook ons eerste Japanse esdoorntje vonden daar een plek in één van de eilanden.

Maar zoals dat gaat: planten houden geen rekening met voorop gezette ideeën over waar ze wel en niet zouden kunnen groeien. Een beetje vocht en wat organisch materiaal en hop… het zaadje ontkiemt, kleine worteltjes worden groter en banen zich een weg rond kiezel en verstrengelen zich met het onderliggende worteldoek. Nu ben ik niet zo strikt dat alles netjes binnen de lijntjes moet groeien, maar als de paardenstaarten, veldzuring en het kweekgras het uiteindelijk gaan overnemen en mijn geliefde andere planten het onderspit moeten delven wordt ik toch iets minder enthousiast. Een kiezelveld met eilanden van planten werd langzamerhand één groot ‘onkruid’ veld.

Kortom, het was hoog tijd om het oorspronkelijke idee van een verharding met eilanden van groen in ere te herstellen. Onkruid werd verwijderd, kiezel werd verzameld en gezeefd, plantjes werden opgegraven en tijdelijk opzij gezet, worteldoek werd weggehaald, hele plakkaten kweekgras werden met vereende krachten van het worteldoek gepeld en grond werd omgespit. Er werd gezweet, gegraven, geharkt, geëgaliseerd, getimmerd en gestort… en nu 140 kruiwagens beton later is dit het resultaat!

Met de tijd zal het beton een prachtige verwering krijgen, met korstmossen zoals ook bij de betonnen bank is gebeurd. De kruipplantjes zullen hun eilanden gaan vullen en waarschijnlijk de naden die nu gevuld zijn met kiezel gaan koloniseren en zo de oversteek maken naar een buureiland (vrijheid moet er zijn tenslotte😊). En eerlijk gezegd ben ik ook best wel trots dat alles volledig gerecycleerd is. De kiezel die eraf kwam is verwerkt in de beton, de plantjes die eruit kwamen hebben hun plek terug gevonden. Laat het voorjaar nu maar beginnen, want ik ben er klaar voor.