Onlangs bracht ik weer eens een bezoekje aan de bijzondere boomkwekerij Hortus Conclusus. De aanleiding was het heengaan van onze oude kriekenboom. Ja, je leest het goed. Helaas: de oudste boom in onze tuin heeft het loodje gelegd. Er zaten al jaren flinke zwammen op de stam en ieder jaar was er meer en meer taksterfte. Inmiddels heb ik gelezen dat deze zwammen onherroepelijk leiden tot de dood. Toen ik een maand of wat geleden nog maar eens al het dode hout eruit haalde, was het overduidelijk: dit is einde verhaal. Een eerbetoon aan onze kriek in volle bloei (van enkele jaren geleden) is dus wel op zijn plaats.

In mijn zoektocht naar een waardige vervanger kwam ik uit bij een Koelreuteria paniculata. Deze stond al een tijdje op mijn “hitlijst” (naast natuurlijk een heleboel anderen) maar ik besloot dat ik maar eens voor deze Lampionboom moest gaan. Een eindje verderop in een buurtuin staat een mooi exemplaar, dus het is al jaren dat ik hem in alle seizoenen kan bewonderen. Met de mooi zomerbloei in losse gele pluimen, de opvallende licht zalmkleurig zaaddozen in lampionvorm, die daarna verschijnen en tot slot de fantastische herfstverkleuring in geel oranje, is dit een serieuze “all-rounder”. In navolging van de kriek wilde ik terug graag een laagstam en laat nou net het enige exemplaar dat bij Hortus Conclusus nog stond een laagstam zijn met een prachtige splitsing op zo’n 60 cm hoogte. Soms moet er ook wat geluk in het spel zijn. Over een weekje of wat mag ik hem verwelkomen in mijn tuin. Ik kijk nu al uit naar de eerste knoppen en ontvouwende blaadjes die dan zullen volgen.

Maar voor ik weer blij en voldaan van dit kwekerij bezoek huiswaarts keerde, toonde Jo (de kweker) me nog enkele bijzondere rozerode wilgenkatjes (vermoedelijk een Salix gracilistyla ‘Mount Aso’). Ik kende ze eigenlijk alleen maar in de typische gele of witte kleur; overigens ook erg mooi, maar deze waren toch wel echt heel bijzonder. Ze staken ook prachtig af tegen een donkere achtergrond. Het geluk was ook hier met mij, want er bleek een laaghangende tak geworteld te zijn, die door Jo resoluut werd afgestoken. En zo eindigde dit bezoek met een onverwacht cadeau. Met een wilgenstek onder m’n arm keerde ik blij huiswaarts.