Sinds zo’n twee weken ben ik lid van een CSA project. CSA staat voor Community Shared Agriculture en wil zoveel zeggen als het delen van een gemeenschappelijke moestuin met locale omwonenden. In ruil voor inschrijfgeld mag je een jaar lang een groot aanbod aan groenten, fruit en kruiden komen oogsten, vers van de akker, zolang de voorraad strekt en voor eigen gebruik natuurlijk. Het veldje (nou ja, de akker is toch ruim een hectare) ligt hier vlak in de buurt, dus je kunt lekker op de fiets wat gaan halen. Een goed initiatief, want zeg nou zelf de rucola uit de winkel heeft toch bij lange na niet de smaak die het zou moeten hebben en de tomaten en komkommers beginnen steeds meer op waterbommen te lijken. En dan heb ik het nog niet over het lange traject wat al dat voedsel aflegt alvorens het op je bord verschijnt, voor spullen die ook gewoon naast de deur kunnen groeien.

Reden temeer om eens een stukje te schrijven over de eetbare tuin. Want ook in mijn eigen tuin groeit er heel wat eetbaars. Met name de kruiden zijn goed vertegenwoordigd. Te beginnen met rucola (Eruca vesicaria var. Sativa), eens dat je die van eigen oogst geproefd hebt besef je wat een smaakbombardement je mist als je rucola uit de winkel eet. Rucola uit eigen tuin is echt pittig. Een handvol blaadjes door de sla of bij de tomaten is al genoeg. Daarnaast bloeit rucola heel mooi en, bijkomend voordeel, hij zaait zich ook nog eens goed uit. Hierboven staat hij heel mooi tussen de venkel, dropplant en Vedergras (Stipa tenuissima). De dropplant (Agastache foeniculum) is overigens nog zo’n lekker kruid. De blaadjes ruiken heerlijk en zijn lekker in de thee. Maar ze staan er ook gewoon vanwege de mooie lavendelblauwe bloeiaren. Hij staat hier tezamen met Dille (Anethum graveolens), te herkennen aan de gele bloemschermen op de voorgrond en knoflookbieslook, ook wel chinese bieslook genoemd (Allium tuberosum). Nog zo een kruid dat er eigenlijk meer voor de sier staat is Origanum rotundifolium ‘Kent Beauty’, oftewel hopmarjolein. Deze is te mooi om op te eten, hij bloeit met mooie zachtroze hopbellen. Hij staat hier samen met “juffertje in ‘t groen” Nigella Damascena.

Kruiden staan bij mij eigenlijk gewoon door de border heen gemixt. Enerzijds omdat ze zich daar gewoon gezaaid hebben, anderzijds omdat je er dan ook ongestoord van kan plukken zonder dat er hele gaten vallen. Ik heb ook het idee dat planten veel minder last hebben van ziektes of bijv. vraat als alles door elkaar staat. Een van de weinige keren dat ik bijvoorbeeld goed tomaten heb kunnen oogsten, zonder gebruik te maken van een afdakje tegen de regen, was die keer dat een tomatenplantje uit zaad opkwam (die zichzelf in de border gezaaid had van het jaar ervoor). Je ziet die tomaten nog net in de achtergrond achter de basilicum. Dat was dus zoals je kunt zien ook voor de Basilicum een enorm goed oogstjaar. Ik heb nog nooit zoveel Basilicum kunnen plukken. Lekker is dat, als je niet hoeft te kijken op een blaadje meer of minder bij het plukken. Basilicum blijkt ook helemaal niet van die tere slappe blaadjes te hebben. In de volle grond en blootgesteld aan weer en wind krijg je een flinke struik met stevig blad.

Nu ik ook zo die jonge zaailingen van vorig jaar weer terugzie, besef ik dat het hoogste tijd is om weer te gaan zaaien. Ik moet eerlijk bekennen dat ik nog niets gezaaid heb dit jaar. Maar goed het is begin april dus er is nog geen man over boord. Ook dit jaar staat er weer veel op het zaailijstje, waaronder Origanum majorana (het kleine bolletje op de voorgrond), want eens dat je de “echte oregano” geproefd hebt wil je niet meer zonder vallen. De smaak en geur is toch net wat verfijnder en zoeter dan Origanum vulgare. Ook ga ik weer de gemengde sla zaaien die hier al uit de potten bulkt. Het is echt een genot om vlak voor het eten met je mes en je vergiet naar buiten te stappen en de sla zo uit de pot te snijden. En als je dan toch al eerst 2 of 3 keer zelf geoogst hebt, blijft er vast nog wat over voor de andere liefhebbers. Zeg maar “Shared Agriculture” op klein formaat.