Ieder jaar opnieuw sta ik weer voor hetzelfde dilemma: de lavendel moet geknipt terwijl hij nog volop in bloei staat. In de zomer is mijn lavendel (L. angustifolia ‘Munstead’) één van de laatsten die in bloei gaat als ik zo kijk naar andere lavendels in de buurt. Echter in het najaar blijft hij des te langer doorgaan. Maar ja, wachten tot na de bloei, ergens in oktober, wordt toch echt wel wat te laat om hem nog te snoeien. Dus hop, de schaar erin, tegen wil en dank. Al moet ik ook zeggen: het is geen straf om een dagje tussen de lavendelrijen te staan met de snoeischaar. Met het zonnetje op de rug en de lucht bezwangerd met lavendelgeur, waan je je bijna in de Provence.

Wat het dilemma nog des te groter maakt zijn al die gevleugelde vrienden die je moet teleurstellen. Want met de bloemen knip je ook alle vlinders, bijtjes en hommels weg. Als tegenprestatie heb ik dan maar al het afgeknipte materiaal op een grote hoop ernaast gelegd. Wellicht dat ze zich dan nog even tegoed kunnen doen aan de nectar. Dit keer was er een extra bijzondere vlinder van de partij. Naast de gebruikelijke koolwitjes en atalanta’s kwam ook een koninginnenpage voorbij. Die is alleen al door zijn afmetingen (zo’n ruim 7 cm) een indrukwekkende verschijning. De tekening in beige en zwart met kleine accentjes in blauw en oranje is prachtig. Ze zitten alleen geen moment stil, waardoor het fotograferen een ware acrobatiektoer is.

Gelukkig kunnen we in plaats van de lavendel nog even verder genieten van de volop bloeiende Salvia farinacea wiens lavendelblauw zelfs nog een tikje donkerder is. Hij kleurt prachtig in de najaarstuin tussen andere bruinen, grijzen en het typische oudroze van de sedum. Ook de Rudbeckia doet aan acrobatiek. De uitgebloeide bloemhoofden zijn nog steeds van de partij, weliswaar in horizontale toestand i.p.v. verticaal, maar dat maakt het des te spannender.