De hitte van de afgelopen tijd zorgt voor een droge, dorre boel in de tuin. De moestuin wordt nog met kunst en vliegwerk overeind gehouden, maar elders is het droogte alom. Een tijd lang probeerde ik nog een aantal geliefden overeind te houden door een dagelijkse gietbeurt, maar tegen deze hitte is niet op te gieten. Ik hoop maar dat ze slechts tijdelijk hun hoofd laten hangen en dat ze volgend jaar gewoon weer in volle glorie uitlopen.

Toch heeft de hitte ook enkele voordelen. Te beginnen met de honingboom Sophora ‘japonica’. Vorige jaren liet hij al af en toe zijn bloemen eens zien, maar dit jaar bloeit hij dat het geen naam heeft. Grote trossen vlinderachtige bloemen in crèmewit. Hij is al ruim een maand bezig en het einde lijkt nog niet in zicht.

‘s Middags is het een gegons van jewelste rond de boom, de bijen zijn namelijk verzot op de nectar. Die verspreid dan ook een heerlijk honingachtige geur. En inmiddels heeft zich een heus “bloementapijtje” rond de boom verzameld, alles is bedolven onder een honingkleurige laag van afgevallen bloesem.

De droogte laat ook duidelijk zien welke planten van oorsprong al houden van een droog en warm klimaat. De Stipa tenuissima geeft geen krimp. Doordat ze, samen met de Oregano, zo verspreid staan door de tuin zorgt het er zelfs voor dat het geheel er nog aantrekkelijk uitziet. De foto hieronder is van een aantal weken terug. De oregano is inmiddels uitgebloeid en de sieruien zijn al naar stro verkleurd, maar het vedergras ziet er nog steeds hetzelfde uit.

Een ander trio dat nog steevast overeind staat is venkel, sanguisorba en de al hierboven genoemde sieruien (Allium ‘Summer Drummer’).

De sanguisorba in kwestie is Sanguisorba ‘officinalis’. Alle ander sanguisorba’s in mijn bezit zijn al hopeloos verdord en zelfs in sommige gevallen niet eens tot wasdom gekomen. Merkwaardig toch hoe het zelfs binnen hetzelfde geslacht tot zoveel verschil kan leiden. Venkel gebruikt zijn lange penwortel, om op grotere diepte nog water uit de grond te halen. Vandaar dat de droogte hem niet zo deert. Het fijne vederachtige blad verdampt ook minder water. Dat geld ook zo voor dille dat andere typische schermbloemige kruid dat nog overeind staat. Dat de grote van het blad niet alles vertelt over hittebestendigheid bewijst de vijg.

Onze vijg staat er prachtig bij met sterke nieuwe scheuten en overladen met vruchten. De eerste lading vijgen zijn al geoogst. Normaliter is ons seizoen te kort om de tweede vruchtzetting te laten rijpen, maar wie weet… wil hij dit jaar wel een uitzondering maken.